
आजको विश्वमा, भारत, चीन, ब्राजिल, इण्डोनेशिया, भियतनाम, र अफ्रिकी राष्ट्रहरूजस्ता उदीयमान (emerging) अर्थतन्त्रहरू द्रुत गतिमा प्रगतिको बाटोमा अघि बढिरहेका छन्। ती राष्ट्रहरूले इन्जिनियरिङ शिक्षा र उद्योगमा ठूलो मात्रामा लगानी गरिरहेका छन्, जुन उनीहरूको दीर्घकालीन विकास रणनीतिमा अत्यन्त महत्वपूर्ण मानिन्छ।
१. पूर्वाधार विकासको प्राथमिकता
उदीयमान देशहरूमा बाटो, पुल, जलस्रोत, बिजुली, आवास, स्मार्ट सहरजस्ता भौतिक पूर्वाधारको माग उच्च छ। यस्ता संरचनाको निर्माण र व्यवस्थापनका लागि दक्ष इन्जिनियरहरूको खाँचो पर्छ। त्यसैले यी देशहरूले इन्जिनियर उत्पादन गर्ने शिक्षामा लगानी गरिरहेका छन्।
२. औद्योगिकीकरण र आत्मनिर्भरता
यी राष्ट्रहरू निर्माण, उत्पादन, प्रविधि, ऊर्जाजस्ता क्षेत्रहरूमा आत्मनिर्भर बन्न चाहन्छन्। यसका लागि स्थानीय उद्योगहरूमा इन्जिनियरिङ सीप र प्रविधि विकास आवश्यक हुन्छ। इन्जिनियरिङ उद्योगमा लगानी गरी उत्पादनमूलक अर्थतन्त्रको विकास गरिँदैछ।
३. रोजगार सिर्जना र जनशक्ति उपयोग
इन्जिनियरिङ शिक्षा युवाहरूका लागि सीप आधारित रोजगारका अवसरहरू खोल्ने क्षेत्र हो। यो शिक्षा प्रविधिमैत्री र नवप्रवर्तनशील छ, जसले बेरोजगारी घटाउने, व्यवसायिकता बढाउने, र दिगो विकासको सम्भावना ल्याउने काम गर्छ।
४. नवप्रवर्तन र प्रविधिमा प्रतिस्पर्धा
विश्व बजारमा प्रतिस्पर्धी बन्न आफ्नै प्रविधि विकास गर्नु अत्यावश्यक छ। यसका लागि अनुसन्धान, नवप्रवर्तन (innovation), र प्रविधिको हस्तान्तरणमा इन्जिनियरिङ शिक्षा नै आधार हो। चीन र भारतले यस्तै नीति अपनाएर विश्व बजारमा प्रविधिको क्षेत्रमा स्थान बनाएका छन्।
५. विदेशी लगानी आकर्षण
कुनै पनि विदेशी कम्पनीले लगानी गर्दा स्थानिय दक्ष जनशक्ति र इन्जिनियरिङ पूर्वाधारको मूल्यांकन गर्छ। दक्ष इन्जिनियरहरूको उपस्थिति विदेशी लगानी भित्र्याउन सहयोग पुर्याउँछ।
६. सस्टेनेबल डेभलपमेन्ट गोल (SDGs) प्राप्तिको बाटो
स्वच्छ ऊर्जा, स्मार्ट कृषि, दिगो सहर, सुरक्षित जल, जलवायु न्यूनीकरण — यी सबै क्षेत्रहरूमा इन्जिनियरिङ समाधान आवश्यक छन्। त्यसैले इन्जिनियरिङ शिक्षामा लगानीले यी लक्ष्य हासिल गर्न मद्दत पुर्याउँछ।
